Fresk przedstawiający Najświętszą Marię Pannę zwieńczony satelitarnym talerzem transmisyjnym ozdabia mury budynku rozgłośni Radia Maryja. To właśnie w ten sposób Tadeusz Rydzyk – ojciec dyrektor – prowadzi swoją kontrowersyjną krucjatę medialną, religijną i polityczną. Ksiądz redemptorysta podjął ją po to by, jak mówi, „wyzwolić Polskę, ten wielki naród jednego języka, jednej kultury i jednej religii”.

W przerwach pomiędzy transmisjami z mszy i kościelnymi pieśniami zarówno na antenie Radia Maryja, na falach Telewizji Trwam i na łamach „Naszego Dziennika” wyjaśnia się wiernym, kto jest wrogiem, a kto nie. „Ojciec Rydzyk  wzniósł barykady przeciwko Żydom, masonom, liberałom wszelkiej maści, homoseksualistom, socjalistom i zwolennikom Unii Europejskiej, słowem, przeciwko wszystkim obcym, w tym nieprzychylnym mu mediom” – wylicza Marcin Kowalski, dziennikarz „Gazety Wyborczej”.

W Toruniu, w siedzibie radia, w dawnym warownym grodzie rycerzy zakonu krzyżackiego oddalonym o 200 kilometrów od Warszawy, żwawa 60-latka Ewelina chętnie opowiada o swojej walce „ze spiskiem, którego ofiarą padł kraj i radio” . Nie chce podawać nazwiska, ponieważ, jak mówi, „nie należy się przedstawiać zagranicznym dziennikarzom”. Ta emerytowana nauczycielka tłumaczy, że „Radio Maryja jest jedynym medium głoszącym prawdę”. Nie przeszkadzają jej białe plamy w życiorysie ojca Rydzyka. W uszach silnej i zwartej grupy 300 tysięcy słuchaczy, głównie starszych kobiet (zwanych dziś „moherowymi beretami” w nawiązaniu do ich niemodnego nakrycia głowy) głos Radia Maryja brzmi niczym słowo ewangelii.

W księgarni rozgłośni, pomiędzy półkami uginającymi się pod literaturą przedstawiającą przyszłość Unii Europejskiej w najlepszym razie na wzór biblijnych miast Sodomy i Gomory, Ewelina nie szczędzi pochwalnych peanów pod adresem ojca dyrektora. „On pragnie tylko naszego dobra i samo dobro czyni. To cudotwórca!” – zapewnia. W uzasadnieniu wskazuje na stojący na zewnątrz krzyż upamiętniający dzień, w którym, jak zaklina się kobieta, „modlitwy ojca Rydzyka zatrzymały pożar u wrót siedziby radia”. A gdy już o modlitwach mowa, to słuchacze mogą je odmawiać na okrągło, przyłączając się do radiowych litanii. „To one ocaliły Radio Maryja przed upadkiem” – szepcze Ewelina, wciskając nam do ręki pęk „cudownych” medalików pobłogosławionych przez „tego świętego człowieka”.

Przetrwanie Radia Maryja jest finansową zagadką, której nikt nie zdołał rozwikłać. „Stacja jest własnością jej słuchaczy” – odpowiadał na wielokrotnie stawiane mu zarzuty ojciec Rydzyk. Zgrupowani na łonie rodziny Radia Maryja wierni muszą być niezwykle szczodrzy dla ojca dyrektora. Sprawy kościelne łączą się na falach radia z nie zawsze czystymi interesami. Co jakiś czas słuchaczom przypomina się o numerze konta należącej do ojca Rydzyka fundacji Lux Veritas poprzedzając to wyrwanymi z kontekstu słowami papieża Jana Pawła II: „Codziennie dziękujcie Bogu, że takie radio może w Polsce istnieć”.

Mimo to sędziowie, niezbyt zresztą dociekliwi, wciąż nie wiedzą, gdzie podziały się miliony dolarów zebrane w 1997 roku przez Rydzyka dla ratowania Stoczni Gdańskiej. Nie wiadomo, jakie były to sumy, choć teoretycznie można by tego dociec analizując rozliczenia podatkowe płacone przez darczyńców Radia Maryja: przedsiębiorstwa i osoby prywatne. Nie wyjaśniono także, dlaczego w początkowym okresie transmisje odbywały się z terytorium Rosji i to na częstotliwościach wojskowych. Dość niejasne są powiązania Rydzyka z Janem Kobylańskim, polskim biznesmenem, który po drugiej wojnie światowej wyemigrował do Urugwaju, a teraz ma zakaz wjazdu do Stanów Zjednoczonych ze względu na kolaborację z nazistami. „Nikt tak naprawdę nie wie, skąd pochodzą pieniądze rozgłośni i nikt nie kontroluje jej rachunków” – podsumowuje Rafał Maszkowski ze stowarzyszenia walczącego z antysemityzmem i ksenofobią.

Jedna sprawa nie pozostawia wątpliwości. Fundacja ojca Rydzyka doskonale wie, jak finansować swoje projekty – nawet te najdroższe,  jak na przykład Wyższa Szkoła Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Jej budynek błyszczy marmurami i jest bogato wyposażony w kamery oraz studia nagraniowe. „Podczas przemówienia inaugurującego rok szkolny ojciec dyrektor wyjaśnił  300 studentom, że to Bóg jest właścicielem wszystkich banków na świecie – opowiada jeden z uczniów szkoły. – Nawet tych znajdujących się w rękach Żydów. Prosił nas o modlitwę, by Bóg nas wysłuchał i wspomógł finansowo”.

Siedząc w popularnym pubie Torunia, w mieście liczącym 30 tysięcy studentów, z dala od bigoterii imperium medialnego ojca Rydzyka, chłopak otwiera się i tłumaczy. „Pochodzę z ubogiej chłopskiej rodziny, a w tej szkole koszty kształcenia się są niższe niż gdzie indziej”. Egzamin wstępny też jest łatwiejszy. „Tak jak Opus Dei szkoli swoje kadry, tak ojciec Rydzyk formuje swoich dziennikarzy, aby pracowali w jego redakcjach i głosili jego idee – mówi z ironią w głosie Marcin Kowalski. – Zresztą i tak trudno by im było znaleźć pracę poza mediami ojca dyrektora”.